12 mensen wiens moedige daden een film verdienen

Ik was 18 jaar oud en net op eigen houtje naar New York City verhuisd. Ik probeerde me aan te passen aan de lokale levensstijl (ik kom uit een klein stadje in het zuiden). Het was de eerste keer dat ik met de metro reisde en ik had geen idee hoe ik een metrokaart moest kopen.

Dus stond ik voor de enige werkende geldautomaat, met een rij mensen achter me die probeerden een pinpas te kopen. Ik raakte een beetje in paniek, want ik wist dat er mensen stonden te wachten. Mensen in de rij begonnen naar me te schreeuwen: “Schiet op!” Ik kreeg tranen in mijn ogen, wat me nog nerveuzer maakte.

Toen kwam er een man uit de rij en zei dat iedereen rustig moest blijven. Hij kwam naar me toe, liet me stap voor stap het proces zien en kocht een 12-rittenkaart voor me. Hij klopte me op mijn rug en zei: “De volgende keer dat iemand tegen je schreeuwt, schreeuw dan terug, dan laten we je met rust.”

Op dat moment voelde ik me niet meer zo alleen. Zonder zijn vriendelijkheid en begeleiding was ik daar waarschijnlijk niet gebleven en had ik al deze prachtige ervaringen niet gehad. © Wiffle_Sn*** / Reddit

Verhaal 3:

Verhaal 4:
Ik was drie dagen achter elkaar te laat, midden in mijn proeftijd. Ik dacht dat ik ontslagen was. Wat ik niet wist, was dat mijn collega Jake aan HR had verteld dat ik hem hielp met een “familienoodgeval” en hem had gegarandeerd dat ik overwerkte en geen papieren had. Dat was niet waar; hij wist gewoon dat ik moeite had met herstellen na een relatiebreuk.
HR liet het maar zitten. Zes maanden later kreeg ik promotie. Hij heeft het pas jaren nadat we het bedrijf hadden verlaten, ter sprake gebracht.

Verhaal 5:

Ik kreeg een paniekaanval midden op straat. Ik was net mijn baan kwijtgeraakt en had het aan niemand verteld. Plotseling kwam er een vrouw naar me toe, pakte mijn hand en zei: “Daar ben je! Ik heb je gezocht.”

Ze fluisterde: “Gaat het?” en bleef mijn hand vasthouden. Ze liep met me mee naar buiten en ging naast me zitten tot ik weer kon ademen. Toen zei ze: “Het is me ooit overkomen. Doe het!” en vertrok. Ik heb haar nooit meer gezien.

Verhaal 6:

Verhaal 7: