De ergste verrassing van een moeder

Ik was van plan mijn dochter, die in verwachting was van haar eerste kind, te verrassen. Maar wat ik ontdekte, brak me bijna in tweeën. Op dat moment zwoer ik: haar man zou boeten voor zijn daden. Zes korte briefjes die ik hem stuurde, deden hem bleek weglopen.

Het telefoontje dat alles veranderde.

De telefoon ging plotseling, bijna pijnlijk, over. Op het scherm: de naam van mijn dochter. Mijn maag trok samen.

‘Mama… ik heb buikpijn…’ fluisterde ze, haar stem zwak, alsof elk woord haar een fortuin kostte. Toen werd de verbinding verbroken.

Ik riep zijn naam, maar er kwam geen reactie. Zonder na te denken greep ik mijn jas en tas en rende naar buiten. De taxi raasde door straten die ik al jaren kende, maar elke seconde voelde als een eeuwigheid.

Een rommelig huis

Toen ik bij haar huis aankwam, stond de voordeur op een kier, gapend als een wond. Mijn hart bonkte in mijn keel toen ik naar binnen rende.

“Sophie!” riep ik, me voorbereidend op het ergste.

Het tafereel bezorgde me rillingen over mijn rug. Een lamp slingerde heen en weer en wierp onregelmatige schaduwen op de glasscherven. Bloed bevlekte de parketvloer. De eettafel was omgegooid en een vaas was in duizend stukjes gebroken.

En daar, op de grond, lag Sophie. Haar gezicht was bleek, haar hand gebald op haar buik. Ze ademde met korte, snelle ademhalingen, haar ogen gesloten.

Ik knielde neer en schudde haar eerst zachtjes, daarna harder. “Sophie! Word wakker, lieverd!” Paniek overviel me, maar ik dwong mezelf om te handelen. Mijn handen trilden toen ik 112 belde.

“Mijn dochter is bewusteloos… ze is zwanger! Kom alsjeblieft snel!”

Een knipperend scherm

Terwijl ik wachtte, schoten mijn gedachten alle kanten op. Waar was haar man, Ryan? Mijn blik viel op haar telefoon, die vlakbij lag en waarvan het scherm nog steeds aanstond.

En wat ik daar zag, brak mijn hart.

vervolg op de volgende pagina