Bij mijn laatste prenatale controle bekeek de dokter de echo en fluisterde toen: “Mevrouw… uw baby is gestopt met groeien.” Ik beefde over mijn hele lichaam toen hij vroeg: “Gebruikt u ongebruikelijke medicijnen?” Ik vertelde hem dat ik alleen de zwangerschapsvitamines slikte die ik had gekregen, en zodra ik de identiteit van deze persoon onthulde, brak er complete chaos uit in de kamer.

Tijdens mijn laatste prenatale controle was het opvallend stil op de gang van het algemeen ziekenhuis van Valencia. Het was een prachtige aprilochtend, maar in de echokamer hing een zware, bijna ijzige sfeer. Liggend op de onderzoekstafel liet ik dokter Serrano de sonde over mijn buik bewegen; zijn bewegingen waren gewoonlijk regelmatig, nauwkeurig en geruststellend.

Maar deze keer… stopte ze.

Volledig.

“Mevrouw…” mompelde ze uiteindelijk, haar stem nauwelijks hoorbaar. “Uw baby… is gestopt met groeien.”

De wereld om me heen werd stil, alsof iemand me onder water had geduwd.

‘Wat bedoel je? Waarom?’ wist ik eruit te persen, mijn keel dichtgeknepen.

Ze gaf niet meteen antwoord. Ze bekeek het scherm opnieuw, nam meer metingen en fronste toen haar wenkbrauwen.