Diep van binnen wist ik dat ik nooit ontrouw was geweest. In een wanhopige poging mijn onschuld te bewijzen, deed ik een zwangerschapstest. Maar in plaats van antwoorden te vinden, ontdekte ik iets veel angstaanjagender: een waarheid die als een mokerslag op ons leven insloeg.

Je kunt jarenlang vertrouwen opbouwen, steen voor steen… om het vervolgens in een oogwenk te zien afbrokkelen. Je beseft pas dat het begint te barsten als het te laat is. En dan blijft er alleen nog puin over aan je voeten. Dat is precies wat mij is overkomen.

Het begin

Caleb en ik waren al 15 jaar samen, waarvan acht jaar getrouwd.

Ik wist al vanaf de dag dat we elkaar ontmoetten op een levendig studentenfeest dat hij bijzonder was. Hij probeerde niet op te vallen of harder te praten dan de rest; hij glimlachte, lachte om de flauwe grapjes van anderen, en toch, op de een of andere manier, merkte hij mij op.

We werden vrijwel meteen verliefd. Natuurlijk was het niet altijd perfect, maar we bouwden samen iets moois op. Het ware geluk kwam met de geboorte van onze zoon, Lucas. De eerste keer dat ik hem in mijn armen hield, smolt mijn hart bijna van liefde door zijn kleine, rode, tranende gezichtje. Caleb huilde nog harder en zei dat het de mooiste dag van zijn leven was.