Soms komt het leven onverwacht, als een plotselinge windvlaag die alles wegvaagt. Een alledaags moment, dan een gebeurtenis die de loop der dingen voorgoed verandert. Die avond had niemand kunnen bedenken dat een simpel, bijna instinctief, beschermend gebaar een band zou smeden die sterker was dan wat dan ook. Wat als de mooiste verhalen niet altijd beginnen met een perfect plan, maar met een onverwachte ontmoeting, precies op het moment dat we ons het meest kwetsbaar voelen?
Eén nacht die een toch al getroubleerde man verandert.
Thomas was 32 jaar oud en maakte een zeer pijnlijke periode door, nog steeds getekend door het plotselinge verlies van zijn familie een paar jaar eerder. Op een winteravond, terwijl hij reageerde op een melding bij een verlaten gebouw, ontdekte hij een fragiele jonge vrouw en, belangrijker nog, een rillend, verlaten baby’tje van slechts een paar maanden oud. Toen hij dit kleine, nauwelijks geklede en zichtbaar uitgeputte kindje zag, brak er iets in hem. Zonder na te denken trok Thomas zijn jas uit en wikkelde de baby stevig in, zoals je een flikkerend vlammetje tegen de wind zou beschermen.
Op dat precieze moment ging het niet meer om werk of procedures. Het ging om menselijkheid. En misschien, zonder het zelf te beseffen, om een onverwachte tweede kans .
