Enkele maanden eerder was Adrian in paniek bij hen langsgekomen en had gezegd dat hij ernstige financiële problemen had en dat hij snel zijn bezittingen moest overdragen om te voorkomen dat hij alles zou verliezen.
Hij had hen gesmeekt het niet aan Lucas te vertellen.
“Hij heeft het druk,” had Adrian gezegd. “Hij kan deze stress niet gebruiken.”
Hij had hen overtuigd om “tijdelijke documenten” te ondertekenen om “het gezin te beschermen”.
Ze hadden getekend, in vertrouwen op hun zoon.
Maar deze documenten waren eigendomsoverdrachtsformulieren.
Adrian keerde vervolgens terug en legde uit dat er verdachte personen naar hem op zoek waren en dat hun huis niet veilig was.
Hij gooide ze eruit – letterlijk – en beval ze stil te zijn.
Hij nam zijn intrek in het landhuis.
Hij woonde daar met zijn vriendin alsof het zijn eigen huis was.
En zijn ouders?
Ze sliepen waar ze maar konden.
Zelfs op de veranda, toen ze geen geld meer hadden voor het motel.
De confrontatie die iedereen hoorde
De volgende ochtend keerde Lucas terug met zijn ouders.
Het regende nog steeds onophoudelijk.
vervolg op de volgende pagina
