Het idee dat de ziel drie dagen na de dood in het lichaam blijft, is een eeuwenoud geloof dat in verschillende culturen en religies voorkomt. Sommige spirituele tradities beweren dat de ziel zich gedurende deze tijd aanpast aan haar vertrek, observeert wat er om haar heen gebeurt en afscheid neemt van geliefden. Maar wat zegt de wetenschap hierover? Bestaat er enig bewijs voor bewustzijn na de dood?
Hieronder onderzoeken we zowel het spirituele perspectief als de meest recente wetenschappelijke bevindingen over wat er gebeurt in de momenten na de dood.
Het « 3-dagen »-geloof: een spirituele transitie
Volgens veel tradities heeft de ziel een overgangsperiode nodig om zich volledig van het fysieke lichaam los te maken:
In het Tibetaans boeddhisme spreekt men van de bardo, een tussenstaat die tot 49 dagen kan duren, maar waarvan de eerste dagen cruciaal zijn voor de ziel om te begrijpen dat ze gestorven is.
In het jodendom wordt geloofd dat de ziel drie dagen in het lichaam verblijft voordat zij aan haar reis naar het hiernamaals begint.
In sommige Latijns-Amerikaanse volksgeloofsovertuigingen wordt gezegd dat « de ziel niet weet dat ze gestorven is » en nog korte tijd in de buurt van de levenden blijft, vooral als de dood plotseling was.
Deze interpretaties, hoewel symbolisch, hebben één ding gemeen: de ziel heeft tijd nodig om zich los te maken en haar nieuwe staat te accepteren.
En wat zegt de wetenschap over bewustzijn na de dood?
De wetenschap kan niet spreken van de ‘ziel’ als een spirituele entiteit, maar is wel begonnen met het bestuderen van wat er met het bewustzijn en de hersenactiviteit gebeurt na een hartstilstand. Wat ze hebben ontdekt is verrassend:
