De studenten, nog steeds stil, wisten niet hoe ze moesten reageren. Maar voordat ze konden verwerken wat er gebeurd was, lachte Jake, die de scène had gadegeslagen, nerveus.
« Wat is ze in vredesnaam? Ze is een freak, mevrouw Johnson, » mompelde hij zachtjes.
Maya’s ogen vernauwden zich toen ze Ryans arm losliet en rechtop ging zitten.
« Nee, » zei ze langzaam. « Ik ben gewoon iemand die heeft geleerd hoe ik met dingen moet omgaan als ze misgaan. »
Ze draaide zich met een vaste stem naar de rest van de klas.
« Dit – wat er net is gebeurd – is onacceptabel gedrag. Van wie dan ook. »
De klas was nog steeds in rep en roer. Maya’s woorden bleven in de lucht hangen, maar de klas bleef vreemd stil. Mike, die besefte dat alles uit de hand liep, probeerde de aandacht van zijn vrienden af te leiden.
« Kom op, het was maar een grapje, » zei hij zwakjes, zonder enige overtuiging.
« Nee, Mike, » antwoordde Maya koel en vastberaden. « Het is niet zomaar een grapje. Het is respectloos. » En dat tolereer ik niet in mijn klas.
De rest van de les verliep rustig en de leerlingen waren ingetogen, en de spanning in het klaslokaal hing als een drukkende wolk. Maya liet het incident de dag niet bepalen: ze ging door met de les, hoewel ze duidelijk maakte dat respect niet onderhandelbaar was. Ze had hen een kant van zichzelf laten zien die niemand van hen verwachtte, een kant die zowel respect als angst afdwong.
