Verlossing begint met nederigheid.

Drie maanden later, op een luchtvaartconferentie, bracht het toeval hen opnieuw samen. Zij, in een onberispelijk uniform, was de hoofdspreker. Hij, de sponsor van het evenement, schaamde zich nog steeds.

Hij komt naar me toe en biedt zijn oprechte excuses aan.

Ze accepteert het. Zonder aarzeling, zonder wrok.
“Soms vergt het moed om je fouten toe te geven,” zegt ze hem eenvoudigweg.

En wanneer ze het podium betreedt, sluit ze haar toespraak af met een zin die dit keer tot achter in de zaal doordringt:
“Ware verhevenheid wordt gemeten aan de hand van karakter, niet aan de hand van de zetel.”

Een simpele ontmoeting kan soms onze kijk op de wereld volledig veranderen.