Een trouwe hond blafte onophoudelijk buiten de kist tijdens de ceremonie. Toen de zoon eindelijk het deksel optilde, was iedereen verbaasd te zien dat de kist helemaal leeg was. Wat er vervolgens gebeurde, onthulde een familiegeheim dat niemand had kunnen vermoeden.

Onderbroken afscheid

Sylvain was van plan de kerk binnen te gaan om in alle rust afscheid te nemen van zijn vader. De kerk was bijna leeg, alleen de naaste familie was aanwezig, en de sfeer was zwaar van verdriet. Hij had Bella, zijn trouwe Duitse herder, buiten in de auto achtergelaten.

Maar Bella was niet rustig. Ze krabde aan het raam, jankte en blafte, en weigerde stil te blijven zitten. Het was alsof er diep vanbinnen een alarmbel afging.

De hond die niet ophield.
Toen de laatste hymne door het schip van de kerk galmde, glipte Bella naar binnen. Ze rende door het gangpad, rechtstreeks naar de kist. Haar geblaf was fel, onophoudelijk en vol urgentie.

Iedereen verstijfde. Alle ogen waren op haar gericht. Sylvains hart sloeg een slag over. Een rilling liep over zijn rug. Bella was niet zomaar geagiteerd; ze probeerde hen iets te vertellen.

Een lege doodskist

Op dat moment nam Sylvain een besluit dat iedereen schokte. Hij stapte naar voren, zijn handen trillend, en tilde het deksel van de kist op.

Leeg.

Gefluister van afschuw weerklonk in de kerk. Zijn moeder stortte in tranen in elkaar. Vragen vlogen je om de oren. Waar was het lichaam van zijn vader? Hoe kon dit gebeuren?

Toen Sylvain naar het mortuarium ging om antwoorden te vinden, bleken de medische dossiers plotseling “niet beschikbaar”. De lijkschouwer was abrupt afgetreden. Alles was in geheimzinnigheid gehuld en het mysterie werd met elk uur groter.

Een onbeantwoord verleden:
Sylvain weigerde te geloven dat zijn vader, Arnold, ooit betrokken was geweest bij iets duisters of oneerlijks. Arnold was altijd een kalme en gedisciplineerde man geweest, volledig toegewijd aan zijn gezin.

Maar de puzzelstukjes pasten niet in elkaar. Elk spoor liep op zijn kop en Sylvain had het gevoel dat de waarheid hem ontglipte. Onverschrokken besloot hij zelf op onderzoek uit te gaan, met Bella aan zijn zijde. Samen volgden ze hun instinct in plaats van de feiten, zich er niet van bewust dat ze op het spoor waren van iets veel belangrijkers dan een simpele administratieve fout.

vervolg op de volgende pagina