Een gedrag dat vragen oproept
Maar toen de verpleegkundigen terugkwamen om het kind mee te nemen, begon de hond te grommen en vervolgens te blaffen. Hij greep in en weigerde pertinent om iemand in de buurt van zijn jonge baasje te laten komen. Het was geen agressie. Het was een waarschuwing.
Iedereen was verbijsterd. Waarom deze plotselinge reactie? Waarom deze weigering? De minuten tikten voorbij en de spanning nam toe.
Vervolgens klonk er een geluid op de gang.
De aankomst die alles verandert.
De deur ging plotseling open. En daar, in de deuropening, verscheen een man. Moe, onder het stof, met een vermoeide uitdrukking op zijn gezicht: het was Julien , Leo’s vader.
Hij had alles achtergelaten om terug te keren en had honderden kilometers afgelegd zonder pauze. Toen hij hoorde van de kritieke toestand van zijn zoon, aarzelde hij geen moment. Hij had maar één doel: op tijd aankomen.
En het meest ontroerende ? De hond had het al lang aangevoeld voordat het verscheen. Alsof hij had begrepen dat deze vermiste aanwezigheid eindelijk zou verschijnen.
