De SDM stemde hiermee in.
— “We zullen het in de notulen van de buurtvergadering opnemen en de dorpsraad en de buurtvereniging op de hoogte stellen.”
Mevrouw Kathryn zweeg lange tijd. Toen legde ze de huissleutels voor me neer:
— “Ik verdien het niet om ze te houden. Hang na afloop van de plechtigheid de trouwfoto van Kavya in de grote zaal.”
Ik sloot mijn ogen. De tranen kwamen niet als verontschuldiging, maar als een loslaten van woede.
Die nacht keerde ik terug naar de oever van de Gomti. De hemel was goudkleurig en twee dunne sliertjes witte as dreven geruisloos over het water, alsof de storm nog niet was losgebarsten. Meneer Shankar hield de hand van zijn vrouw stevig vast. Ik luisterde naar het gefluister van de wind tussen de bomen, die gedurende twee of drie uur het zachte nachtelijke gebed van mijn dochter met zich meedroeg:
“Mam, ik ben zo moe… Ik ben bang…”
