Maar op de dag van de geboorte, terwijl hij in de kliniek was om wat papierwerk af te ronden, stuitte hij op een onverwacht detail. Een simpel administratief dossier, afkomstig van een routinecontrole, onthulde een fout in de vaderschapsformaliteiten. Niets ernstigs, maar genoeg om hem te doen beseffen dat zijn afstand had bijgedragen aan een sfeer van onzekerheid.
Het was geen tragedie, maar slechts een herinnering dat de fundamenten van een relatie fragiel worden wanneer je emotioneel uit elkaar groeit.
Een welkome constatering
Deze kleine administratieve tegenslag – die snel werd rechtgezet – was een echte eyeopener. Hij begreep hoeveel impact zijn gedrag op Camille had gehad en hoe eenzaam ze zich wel niet moest hebben gevoeld.
Hij besefte dat in een gezin in wording niet de druk van het dagelijks leven of de angst om iets verkeerd te doen het belangrijkste is, maar de zorgzame aanwezigheid en steun die men ervoor kiest te bieden.
Wanneer het leven de dingen op een zachte manier weer op hun plek zet.
Een paar dagen later, kalmer en diepgaand veranderd, ging hij naar het dorp om Camille en hun baby te bezoeken. Niet met de ietwat stijve zelfverzekerdheid die hij vroeger tentoonspreidde, maar met een herwonnen oprechtheid.
