Veel mensen zeggen dat ze iets bijzonders voelen wanneer ze een graf bezoeken: een onheilspellende rust, een diep gevoel van nostalgie, of zelfs een moeilijk te omschrijven verbondenheid. Dit komt doordat liefde en herinneringen de spirituele verbinding activeren.
Het is niet de aarde die de geliefde vasthoudt.
Het is het hart dat hen in leven houdt.
Wanneer we met liefde een begraafplaats bezoeken, opent onze energie zich en stelt deze vibratie ons in staat de aanwezigheid van de ziel duidelijker te voelen. Maar deze zelfde verbinding kan ook op elke andere plek ontstaan waar we die persoon met tederheid herdenken.
De signalen die ze ons sturen.
Op veel begraafplaatsen – en ook daarbuiten – gebeuren dingen die onbeduidend lijken, maar dat niet zijn:
Een vlinder die in de buurt landt
Een vogel die niet wegvliegt.
Een plotselinge bries.
Een bekende geur
Een diep gevoel van vrede
In veel spirituele tradities zijn dit kanalen waardoor zielen ons aan hun aanwezigheid herinneren. De natuur wordt een brug tussen twee werelden.
Het is geen toeval dat zoiets gebeurt precies wanneer je aan die persoon denkt.
Wordt vervolgd op de volgende pagina.
