Die avond vertelde Ethan me dat hij laat opbleef om een »kruidendessert » te maken voor zijn yogavrienden.
‘Ga jij maar eerst slapen, schatje,’ zei hij, terwijl hij een kus op mijn voorhoofd gaf.
Ik knikte. Daarna deed ik de lichten uit en deed alsof ik in slaap viel.
Maar iets diep vanbinnen – een fluistering van intuïtie – liet me niet rusten.
Ik stond stilletjes op, sloop naar de gang en gluurde de keuken in.
Ethan stond bij de toonbank, met zijn rug naar de balie, en neuriede zachtjes.
Ik keek toe hoe hij warm water in mijn gebruikelijke glas schonk, de kastlade opende en er een klein amberkleurig flesje uithaalde.
Hij kantelde het voorzichtig in mijn glas – één, twee, drie druppels van een heldere vloeistof.
Vervolgens voegde hij honing en kamille toe en roerde het geheel door.
Ik verstijfde. Mijn maag draaide zich om. Mijn hart bonkte in mijn borst.
Toen hij klaar was, droeg hij het glas naar boven – naar mij.
Ik haastte me terug naar bed en deed alsof ik nog half sliep.
Hij gaf me het drankje en glimlachte.
