Ik had het chalet nog maar net gekocht toen mijn schoondochter me onverwacht belde: “We komen over twee uur aan met twintig familieleden. Zorg dat de kamers klaar zijn en dat al het eten gereed is, alstublieft; we blijven twee weken.” Ik protesteerde niet. Ik glimlachte alleen maar… en begon met het organiseren van het verblijf.

Om negen uur, toen we eindelijk allemaal zaten, kondigde ik terloops aan:

“Voor morgen stel ik een rouleringssysteem voor. De ene groep kookt, de andere doet de afwas, weer een andere ruimt op. En elk gezin draagt ​​financieel bij aan het eten. We houden dat bij.”

Stilte.

Een oom schraapte zijn keel.

— “Geld? Ik dacht dat het een familiebezoek was.”

Ik glimlach.

— “Dat klopt. En juist omdat het een familieaangelegenheid is, doen we…”