Ik kwam eerder dan normaal thuis en trof mijn moeder ziek slapend op de vloer aan: wat mijn man vervolgens zei, veranderde alles.

Clara dacht dat dit tijdelijke samenwonen een kans voor hen beiden zou zijn om de ander beter te leren kennen. Ze zag een hecht, liefdevol thuis voor zich, klaar om een ​​moedige vrouw door een moeilijke tijd heen te helpen. Maar ondanks haar hoop merkte ze dat Adrien het moeilijk had met deze nieuwe situatie: zijn opmerkingen werden harder, zijn gebaren afstandelijker. Clara weigerde echter te overreageren, ervan overtuigd dat met een beetje geduld de zaken uiteindelijk wel goed zouden komen.

Een ontdekking die alles verandert.

Op een avond moest Clara vertrekken voor een zakenreis. Niets om je zorgen over te maken: ze had het avondeten klaargemaakt, gecontroleerd of alles in orde was en Adrien de zorg voor haar moeder toevertrouwd. Maar de volgende dag werd haar reis door een onvoorziene gebeurtenis abrupt onderbroken en besloot ze onverwacht terug te keren.

Wat ze aantrof toen ze de deur opendeed, liet haar sprakeloos achter. In de gang lag haar moeder te slapen op de grond, gewikkeld in een dunne deken. Verbaasd en verward probeerde Élodie de situatie te bagatelliseren. Ze legde met zachte stem uit dat Adrien haar had verteld dat de logeerkamer niet meer beschikbaar was vanwege “een technische reden”. Clara begreep meteen dat er iets niet klopte, maar haar moeder smeekte haar niets te zeggen om een ​​onnodige ruzie te voorkomen.

Met een zwaar hart hielp Clara hem terug naar zijn kamer en ging vervolgens bij Adrien zitten, alsof er niets gebeurd was. Hij begroette haar met een kalme glimlach en verzekerde haar dat alles perfect was verlopen. Clara luisterde zwijgend… en voelde ondertussen een hernieuwde vastberadenheid in zich opkomen.