« Wie ben jij? » vroeg hij, terwijl hij de foto omhoog hield.
Olivia, nee, Anna, verstijfde.
Hij gooide de envelop op tafel. « Vertel me de waarheid. » De hele waarheid.
Hij keek naar beneden en haalde zwaar adem. « Ik heb dit niet gepland. Echt waar. Ik wist eerst niet wie je was. »
“Verwacht je dat ik dat geloof?”
« Nee, » zei hij zachtjes. « Maar ik heb niet gelogen om je pijn te doen. Ik heb me verstopt. Voor mijn leven. Ik had nooit gedacht dat ik in die kamer zou zijn. Ik had nooit gedacht dat jij mij zou kiezen. »
Er viel stilte tussen hen.
Uiteindelijk fluisterde hij: « Ik probeerde te verdwijnen. En toen kwam ik jouw wereld binnen en besefte ik… dat ik niet meer wilde verdwijnen. »
Hij staarde haar aan. De vrouw met wie hij in een opwelling was getrouwd, de vrouw die nu de helft van zijn geheimen bewaarde, had haar eigen geheimen. Gevaarlijke geheimen.
En toch voelde hij ergens pijn bij de gedachte haar te verliezen.
« Ik weet niet of ik je kan vertrouwen, » zei hij.
« Ik geef je geen ongelijk, » zei hij. « Maar ik ben hier niet gekomen om je te vernietigen. Ik ben gekomen om te overleven. »
Hij keek weg en klemde zijn kaken op elkaar.
En toen voegde hij er zachtjes aan toe: « Maar misschien kunnen we samen… stoppen met ons te verstoppen. Allebei. »
Epiloog — Zes maanden later:
Ze zijn niet gescheiden. En ze leefden ook niet in een sprookje. Maar Ethan pleegde een telefoontje dat een einde maakte aan de samenwerking tussen KadeTech en Halvex Biotech. Anna publiceerde nog een laatste artikel – dit keer onder haar echte naam – waarin ze de waarheid achter Halvex onthulde en uit de schaduw trad.
En Ethan?
Hij geloofde niet meer dat liefde een transactie was.
Want het meisje dat door de deur kwam, veranderde niet alleen zijn leven.
