Ik was bezig met het plannen van een verrassing voor onze eerste trouwdag toen een bepaalde “baby” mijn man een berichtje stuurde – Verhaal van de dag

Dus pakte ik meteen mijn sleutels en volgde hem het huis uit. Hij ging niet zoals gewoonlijk naar kantoor.

In plaats daarvan nam hij een andere route en stopte voor een huis dat ik niet herkende. Hij stapte uit en keek snel om zich heen, alsof hij er zeker van wilde zijn dat niemand hem zag.

Ik parkeerde een paar straten verderop, zonder mijn ogen van hem af te wenden. Hij opende de kofferbak van zijn auto en haalde er twee boodschappentassen uit.

Toen gebeurde het. De deur ging open en er kwam iemand naar buiten die ik niet verwacht had. Een vrouw die ik maar al te goed kende. Ze glimlachte naar hem, en Adam glimlachte terug.

Ze omhelsden elkaar. Het was geen snelle knuffel. Het was een lange, innige omhelzing die hen het gevoel gaf dat ze elkaar gemist hadden.

Tranen welden op in mijn ogen toen ik achterover in mijn stoel zakte. Ik kreeg geen adem. Mijn man, de man die ik dacht te kennen, stond naast  haar.

Het voelde alsof ik urenlang in de auto zat en probeerde alles te verwerken.

Waarom? Waarom zij? En waarom op onze trouwdag?

Ik dacht: ”  Nu weet ik het tenminste.  ” Het was pijnlijk, pijnlijker dan ik me ooit had kunnen voorstellen, maar ik was opgelucht dat ik de waarheid hoorde.

Ik veegde mijn tranen weg, haalde diep adem en draaide me om. Ik had de waarheid geleerd en nu moest ik een beslissing nemen.

Die avond was ik al aangekleed en klaar voor ons jubileumdiner. Ik wilde dat alles perfect was, dus trok ik mijn lievelingsjurk aan, krulde mijn haar en bracht mijn make-up minutieus aan, in de hoop er zo mooi mogelijk uit te zien.

Ik wilde me mooi voelen en zelfverzekerd zijn, maar het enige waar ik aan kon denken was de koude knoop in mijn maag.

Adam kwam binnen terwijl ik mijn make-up aan het afmaken was. Hij glimlachte toen hij me zag en zijn ogen begonnen te stralen.

“Wauw, je ziet er geweldig uit.”

” BEDANKT. “

“Waar gaan we heen?”

“Het is een verrassing,” zei ik.

We belden een taxi en terwijl we naar het restaurant reden, kon ik het gevoel niet loslaten dat er iets mis was.

Toen we bij het restaurant aankwamen, begon Adam te lachen. “Ik wist het! Ik wist dat je me hierheen zou brengen. Sterker nog, ik heb hier ook gereserveerd… ook al is het bij mij een uur later dan bij jou.”

“Echt waar? Ik denk dat we allebei vol verrassingen zitten.”

We gingen aan onze tafel zitten en Adam boog zich voorover om iets tegen de ober te fluisteren. Even later kwam de ober terug met een groot boeket bloemen.

“Gefeliciteerd met je verjaardag,” zei Adam, stralend terwijl hij mij de bloemen overhandigde.

Ik glimlachte zwakjes en probeerde de tranen die dreigden te overstromen, tegen te houden.

” BEDANKT. “

Toen ik Adam mijn cadeau gaf, opende hij het met een glimlach.

“Wauw, dat is perfect. Bedankt, Nat.”

Maar voordat ik iets kon zeggen, kwam de ober terug met een taart en zette die voor Adam neer. Ik keek naar de taart en zag de woorden in het glazuur gegraveerd:  “Ontrouw  .”

“Wat is er?” vroeg Adam.

Ik kon me niet langer inhouden. “Ik weet wat er aan de hand is. Ik weet dat je me bedriegt.”

“Wat? Nee, dat is niet waar,” zei hij snel. “Dat is waanzin, Nat.”