Wanneer je voor liefde kiest, zelfs te midden van chaos.
Een baby weigeren was iets wat ik me nooit had kunnen voorstellen. Dus maakte ik de enige keuze die juist leek: dit kleine meisje beschermen. Mijn man, Adrien , volgde me zonder aarzeling.
In de dagen die volgden, werd ons huis een veilige haven. Mijn kinderen speelden met haar, wiegden haar en praatten zachtjes tegen haar. Al snel vond Léna – de naam die we kozen – haar plek bij ons, alsof ze er altijd al was geweest. Ze herinnerde ons er elke dag aan dat ware liefde alle verwachtingen overstijgt en dat ze lacht om voorkeuren en teleurstellingen.
Wanneer het hart leert anders lief te hebben
Een paar weken later kwam Camille terug. Veranderd, moe, maar helder van geest. Ze had begrepen dat haar afwijzing niet van Léna kwam, maar van haar eigen angsten, haar nog open wonden en een te geïdealiseerd beeld van het moederschap.
Ze zocht steun, praatte en leerde. En bovenal begon ze Léna met een nieuwe, bijna voorzichtige, zachtheid te benaderen. Beetje bij beetje ontstond er een band tussen hen. Léna, met haar gebrabbel, verwelkomde haar zonder oordeel.
Na verloop van tijd zag ik Camille de moeder worden die ze altijd al had willen zijn: niet perfect, soms aarzelend, maar aanwezig. Authentiek.
