Maar Sergej antwoordde niet.
Twee dagen later kwam hij zelf naar het kantoor. Lilia zat met Oksana aan een belastingaangifte te werken toen de deur openging en Sergej op de drempel verscheen. Hij zag eruit alsof hij zich aawel schaamde. Gekreukeld overhemd, versleten spijkerbroek, rusteloze ogen.
— Hoi, — zei hij, ongemakkelijk bij de deur.
— Hallo, — antwoordde Lilia, zonder op te staan. — Wat wil je?
Oksana wierp een korte blik op haar baas en daarna op de bezoeker, en verliet discreet het kantoor.
Sergej liep naar binnen en sloot de deur.
— Lila, ik weet dat ik me de vorige keer niet geweldig gedroeg, — begon hij. — Maar ik wil echt praten. Serieus.
— Zeg het maar.
— Ik dacht aan ons. Aan hoe het was. En ik denk dat we opnieuw kunnen proberen. We hadden toch iets. We waren dicht bij elkaar.
Lilia leunde achterover en kruiste haar armen.
— Sergej, dit zei je de vorige keer ook. Toen zei je dat je moeder vond dat ik nu “geschikt” was. Wat is er veranderd?
Sergej bloosde.
— Nou… Ik drukte me toen niet goed uit. Het gaat niet om geld.
— Waar gaat het dan wel om?
— Dat ik mijn fout heb ingezien. Ik had niet weg moeten gaan. We hadden nu nog samen kunnen zijn.
Lilia fronste en kantelde haar hoofd, alsof ze niet kon geloven dat hij dit serieus zei.
— Dus, — vroeg Lilia langzaam, — het is alleen mogelijk om terug te komen omdat ik nu een appartement en een bedrijf heb?
Sergej wilde tegenspreken, maar struikelde over zijn woorden. Zijn blik gleed rusteloos door het kantoor — langs de nieuwe meubels, de computer, de stapels documenten. Alles verried het: Sergej was niet voor gevoelens gekomen. Hij was gekomen voor gemak. Voor zekerheid. Voor een kant-en-klaar, opgebouwd leven.
— Nee, je begrijpt het verkeerd! — bracht hij eindelijk uit. — Mama zei gewoon dat je nu succesvol bent geworden. En dat we misschien opnieuw konden proberen. We waren tenslotte man en vrouw!
— Waren. Drie jaar geleden. Tot jij zei dat het voor ons allebei beter zou zijn zonder elkaar.
— Lila, vergeef me! Ik was een idioot! Maar nu wil ik alles goedmaken!
— Goedmaken? — Lilia stond vanachter het bureau op. — Of gewoon meeliften op wat al klaarstaat?
— Dat is niet eerlijk!
— Niet eerlijk? — Lilia glimlachte schamper. — Weet je wat pas oneerlijk is? Dat iemand drie jaar na de scheiding komt opdagen alleen omdat hij hoorde dat zijn ex-vrouw geld heeft.
Sergej verstijfde, mompelde iets onverstaanbaars. Hij probeerde zich te verdedigen, maar zijn woorden raakten in de knoop, en het maakte alles alleen maar erger.
Lilia liep naar de deur en opende die.
— Ga weg, Sergej. En kom niet meer terug.
— Lila, wacht! Ik wil echt bij je zijn!
— Nee. Je wilt bij mijn geld zijn. En zulke relaties hoef ik niet.
Haar ex stond midden in het kantoor en wist niet wat hij moest zeggen. Toen liep hij langzaam naar de uitgang.
— Je zult spijt krijgen, — zei hij zacht bij de deur.
Lilia glimlachte, stapte dichterbij en antwoordde rustig:
— Ik keer nooit terug naar het verleden. Zelfs niet naar mijn fouten.
Daarmee sloot ze de deur en liet haar verleden definitief achter zich.
