— Waren. Nu niet meer.
— Lilia, wees niet zo hard, — er klonk irritatie in haar stem. — Sergej is een goede jongen. Hij was gewoon jong toen. Nu is hij veranderd.
— Misschien. Maar dat gaat mij niet meer aan.
— Lilia! — de schoonmoeder verhief haar stem. — Ik weet dat jij nu geld hebt. Maar dat is nog geen reden om je neus op te halen! Je bent zeker vergeten waar je vandaan komt!
Lilia glimlachte.
— Valentina Petrovna, ik kom uit een goede familie waar ik geliefd was. En mijn geld heb ik zelf verdiend. Met hard werken. En ik zal er zelf over beslissen.
— Jij bent gierig! Dat ben je! Je wilt niet delen!
— Delen met wie? Met iemand die drie jaar geleden wegging en pas terugkwam toen hij hoorde over de erfenis?
Aan de andere kant werd het stil.
— Lilia, goed, misschien heeft Sergej het verkeerd gezegd. Maar hij wil echt bij je zijn!
— Nee. Hij wil bij mijn geld zijn. Fijne dag verder, Valentina Petrovna.
Lilia beëindigde het gesprek en blokkeerde het nummer.
Zes maanden gingen voorbij. Lilia bleef haar bedrijf uitbreiden. Ze opende een tweede kantoor in een nabuurt, nam nog twee medewerkers aan. De klantenkring groeide — net als haar inkomen.
