Wat als je dit jaar eens een stapje terug zou doen? Terwijl de etalages schitteren, de agenda’s zich vullen met soms verplichte etentjes en de druk van de “perfecte kerst” toeneemt, blijft één vraag steeds terugkomen: is het echt nodig om de feestdagen omringd door anderen door te brengen? Voor sommigen is de keuze om kerst alleen door te brengen niet triest of onbenullig… het is zelfs een heldere, weloverwogen en diep bevrijdende beslissing.
Ze begrepen dat een zelfgekozen eenzaamheid geen mislukking is.
In een maatschappij waar het normaal is om constant omringd te zijn door mensen, wordt de behoefte aan alleen zijn vaak slecht begrepen. Toch bestaat er een fundamenteel verschil tussen opgelegde eenzaamheid en gekozen eenzaamheid. Kerst alleen doorbrengen betekent niet dat je geïsoleerd, afgewezen of ongelukkig bent: het kan simpelweg betekenen dat je in contact bent met je eigen behoeften.
Sommige mensen weten dat het dwingen om een moment te delen waar ze geen zin in hebben, vermoeiender kan zijn dan plezierig. Ze hebben dit simpele maar krachtige idee omarmd: het bewaren van emotioneel evenwicht vereist soms terugtrekking, en daar is niets beschamends aan. Het is een vorm van bewust emotioneel welzijn .
Ze weten dat overeenkomsten geen verplichtingen zijn.
“Met Kerst doen we wat iedereen doet”… echt waar? Mensen die Kerst alleen doorbrengen, beseffen dat veel tradities meer op gewoonte gebaseerd zijn dan op oprecht verlangen. Ze trekken deze bekende uitspraak “het hoort er nu eenmaal bij” in twijfel en durven zichzelf af te vragen: voel ik me er goed bij?
Het afwijzen van het automatische karakter van familievieringen betekent niet dat je anderen afwijst. Het betekent simpelweg erkennen dat ongeschreven regels niet altijd voor iedereen werken. En dat vergt moed, want buiten de gebaande paden treden betekent vaak dat je jezelf moet verantwoorden, uitleggen, geruststellen… soms keer op keer.
Ze begrijpen hun eigen emotionele functioneren.
Ben je introvert of gewoon gevoelig voor lawaai en drukte? Veel mensen die ervoor kiezen om Kerstmis alleen door te brengen, weten hoe ze emotioneel weer op krachten komen. Sommigen halen hun energie uit interactie en opwinding, terwijl anderen rust, kalmte en privacy nodig hebben om zich goed te voelen.
Lezen, schrijven, in alle rust een film kijken, zelf koken, mediteren of helemaal niets doen: deze momenten zijn allesbehalve leeg; ze zijn voedend. Kerstmis, met zijn stillere straten en tragere tempo, vormt een ideale onderbreking om je te heroriënteren en te genieten van een weloverwogen, rustige eenzaamheid .
Ze accepteren dat niet iedereen het begrijpt.
Aankondigen aan dierbaren dat je Kerstmis alleen doorbrengt, kan uiteenlopende reacties oproepen. Sommigen maken zich zorgen, anderen voelen zich beledigd, alsof deze keuze hun eigen inspanningen of hun visie op de feestdagen in twijfel trekt. Degenen die zich prettig voelen bij deze beslissing, hebben één essentieel ding begrepen: je kunt teleurstellen zonder dat het fout is.
Ze weten ook dat het mogelijk is om duidelijke grenzen te stellen zonder agressie of schuldgevoel. Uitleggen dat deze keuze persoonlijk, tijdelijk of gewoon noodzakelijk is, is vaak al voldoende… zelfs als niet iedereen het ermee eens is.
Ze weten dat er duizend manieren zijn om Kerstmis te beleven.
Kerstmis draait niet alleen om een volle tafel en een strak schema. Je kunt een compromis sluiten, tijd doorbrengen met anderen en daarna weer contact met ze leggen, of het op je eigen manier vieren. Mensen die Kerstmis alleen vieren, begrijpen dat het belangrijkste niet is om de ‘traditie’ af te vinken, maar om deze tijd door te komen met respect voor wat hen werkelijk vreugde brengt.
De keuze om Kerstmis alleen door te brengen, betekent niet dat je anderen de rug toekeert, maar soms gewoon dat je contact zoekt met jezelf.
