Een verborgen kind, geschonden vertrouwen… en een keuze die gemaakt moet worden.
Nee, hij ging me niet vreemd. Hij werkte ‘s nachts om financieel bij te dragen aan het levensonderhoud van zijn zoon, van wie hij pas net het bestaan had ontdekt. Maar hij had tegen me gelogen over al het andere: het gesnurk, de nachten dat hij op slot zat, de onmogelijke schema’s. Uit angst om me te kwetsen, na onze strijd met onvruchtbaarheid, had hij geheimhouding verkozen boven openheid. De pijn was diep: je verbergt geen kind, zelfs niet met ‘goede bedoelingen’. Maar toen ik hun gesprekken zag – kalm, respectvol, gericht op het welzijn van de jongen, Leo – begreep ik dat de situatie verder ging dan alleen onze gevoelens. We moesten beslissen: weglopen, of het samen onder ogen zien.
