Dus toen zijn achttiende verjaardag aanbrak en ik hem vroeg wat hij wilde, taart, een etentje, vrienden, verwachtte ik dat hij zijn schouders zou ophalen of me zou plagen door te zeggen dat hij een dagje vrij nodig had.
In plaats daarvan keek hij me aan en zei: “Ik wil opa gaan bezoeken.”
Een moeder en haar zoon in gesprek | Bron: Pexels
Ik had nooit voor haar verborgen gehouden wie haar grootvader was. Ik vond niet dat ze de schande van mijn vader moest dragen, want als iemand zich moest schamen, was het wel de man die zijn eigen dochter in de steek had gelaten toen ze hem het hardst nodig had.
Ik had echter nooit verwacht dat Liam hem zou willen ontmoeten.
Mijn vader had alle mogelijkheden om contact met ons op te nemen, om de last op onze schouders te verlichten, zelfs van een afstand. Een telefoontje. Een cheque. Een vriendelijk woord. Maar hij heeft het nooit gedaan.
Geen enkele keer.
Een bezorgde vrouw | Bron: Pexels
Dus ik keek mijn oudste zoon aandachtig aan en vroeg hem: “Weet je het zeker?”
Hij stemde zonder aarzeling toe. “Ik hoef niet tegen hem te schreeuwen,” zei hij kalm. “Ik hoef hem alleen maar in de ogen te kijken.”
