Wanneer alles instort… en zich vervolgens op een andere manier herbouwt.
Het verlies van zijn baan had het gezin destijds diep geschokt. En zoals het leven soms onvoorspelbaar is, leiden bepaalde keuzes tot onverwachte paden. Lucas stond er alleen voor met hun tweeling, Noah en Léa, die nog erg jong waren. De dagen waren lang, de nachten kort, en elke beslissing leek twee keer zo zwaar te wegen.
Toch had hij, door kleine stapjes – een nachtdienst hier, een paar tijdelijke baantjes daar – een nieuwe stabiliteit gevonden. En op een dag, bijna zonder het te beseffen, had hij een rustigere baan gevonden, een warm appartement en een ritme dat eindelijk op een vredig leven leek. Het bewijs dat zelfs onzekere tijden een vernieuwde versie van jezelf kunnen voortbrengen.
De ontmoeting die alles in perspectief plaatst.
Twee jaar later kwam hij Élodie tegen op een doodgewone plek. Ze zat alleen en leek het moeilijk te hebben. De schok natuurlijk, maar ook die natuurlijke aarzeling: moet je iemand benaderen die ooit deel uitmaakte van je verhaal, zelfs als jullie wegen zich hebben gescheiden?
Het gesprek dat volgde was emotioneel geladen, maar zonder verwijten. Élodie sprak over haar spijt, haar worstelingen, de onverwachte omwegen die ze had gemaakt. Lucas luisterde met een kalme afstandelijkheid, zoals de tijd die brengt. Deze ontmoeting was minder een terugblik op het verleden dan een spiegel die zijn eigen levensreis weerspiegelde.
