“Die is van mij! Mam, dat is mijn naaimachine!”

Ik stond als versteend in de deuropening, de boodschappentassen nog steeds aan mijn handen. Buiten stond mijn ex-man Mark met zijn armen over elkaar, een uitdrukkingsloos gezicht, zijn ogen vermeed die van onze dochter. Naast hem glimlachte Rachel – zijn nieuwe vrouw, Lily’s stiefmoeder.

‘Ze had een lesje nodig,’ zei Rachel met een ijzige toon. ‘Misschien luistert ze de volgende keer wel als haar gezegd wordt dat ze haar klusjes moet doen.’

Lily zakte op haar knieën naast het zwembad en reikte hulpeloos naar het water terwijl haar naaimachine onder het oppervlak verdween. Ze had er zes maanden voor gespaard – oppassen, handgemaakte draagtassen online verkopen, overal op bezuinigen waar ze kon. Die machine was haar droom, haar ontsnapping.

Mark begon: « Rach, misschien was dat— »
« Niet doen, » snauwde ze. « Je hebt toegegeven dat ze verwend is. »