Mijn zoon heeft me gisteravond geslagen en ik ben stil gebleven.

ls dit je bekend voorkomt, onthoud dan dit: blijven maakt je niet zwak, en weggaan maakt je niet wreed. Grenzen stellen is geen straf, maar een vorm van bescherming.

Voor mensen in de VS die te maken hebben gehad met familieconflicten, emotioneel leed of spanningen in huis: wat heeft jullie geholpen om die eerste stap te zetten? Hebben jullie je stem laten horen, om hulp gevraagd of een grens gesteld die alles veranderde?

Deel gerust je gedachten, ervaringen of zelfs een simpel bemoedigend woord hieronder. Iemand die dit leest, heeft het misschien wel harder nodig dan je denkt.