Maar in plaats van medeleven hoorde ik iets onverwachts: hij lachte.
“Ik kan het niet geloven! Alles gebeurt precies zoals je vader voorspeld heeft. Kom morgen naar mijn kantoor, ik heb iets voor je.”
“Ik boek een motel voor je voor de nacht,” zei hij. “Of een pension. Geef me tien minuten, dan stuur ik je een auto en het adres.”
Ik wachtte op zijn sms-bericht.
Toen de auto arriveerde, stapte ik in en de chauffeur bracht mij naar een charmant klein bed and breakfast.
“Alstublieft, mevrouw,” zei hij, terwijl hij mijn koffers pakte.
Ik was net mijn pyjama aan het uitpakken toen de eigenaar aan de deur kwam.
“Dawn?” vroeg ze. “Matthew heeft me gevraagd om je avondeten te brengen. Ik heb macaroni met kaas en een salade.”
Ik kon mijn geluk niet op met de advocaat. Ik kende hem niet goed, maar hij zorgde tenminste goed voor me.
Ik heb die nacht nauwelijks geslapen.
De volgende ochtend, uitgeput en versuft, sleepte ik me naar Matthews kantoor. Hij begroette me met een warme glimlach.
“Ga zitten, jongen,” zei hij. “Je zult hiervoor moeten gaan zitten.”
“Wat is er?”
Hij schoof een dossier op het bureau.
“Je vader was een slimme man, Dawn,” zei hij. “Hij wist dat Charlotte je er waarschijnlijk uit zou gooien zodra ze de controle over het huis overnam.”
“Wist hij het?” Ik slikte.
“Daarom liet hij mij dit schrijven,” zei hij.
Matthew opende het bestand.
Zeven jaar geleden erfde je vader een groot geldbedrag: bijna twee miljoen dollar. Het geld kwam van een kinderloos, ver familielid, maar je vader zorgde voor haar toen ze hulp nodig had.
Wordt vervolgd op de volgende pagina
