Als je descarbellado ziet, is het noodzakelijk dat Max een meer tijd krijgt.’ Crawford zei dat “Max, ik wil” dat Sara met haar goede vriend was. Mijn hermana Rebeca heeft het gevoel dat het goed is dat ik soja heb onschuldig. De regisseur is incompetent en al zijn jaren worden een petitie niet meer toegestaan.
Sara, sabes que no puedo? Por Favor”, de tussenpauze, de taart en de agarranding van de barrotes. “Het is een verhaal dat er een cachorro is. Je wordt verlaten en sterft in een landelijke carrière. Nos salvamos el uno al otro. Ik bezoek alle semanas en kan verlo en sus ojos. Ik weet dat je niet met mijn marido wilt omgaan. Lo sabe.” Craford hoorde zijn hele leven.
“Veré qué puedo hacer”, dit is de laatste keer. De mensen van Sara zijn aan het lachen. Bedankt. Het is wat je vraagt, alleen omcirkel de adiós van de unieke persoon die nunca de mijne is. Terwijl Crawford aan de slag gaat, kan de sensatie van een simpele petitie niet meer belangrijk zijn dan wat je je kunt voorstellen. Vier jaar geleden was de levenswijze van Sara Mitchell perfect voor het leven. Er was een tijdperk waarin mensen zich terugtrokken met hun propio in het centrum van Houston.
