Op mijn veertigste stemde ik ermee in te trouwen met een man met een beenamputatie. Er was geen liefde tussen ons. Tijdens onze huwelijksnacht beefde ik toen ik de deken optilde en een schokkende waarheid ontdekte.

“James, de thee is klaar. Alleen zijn de esdoornbladeren dit jaar eerder gevallen.”

Ik weet dat hij er nog steeds is – in de wind, in de geur van de thee, in mijn hartslag.

Er zijn liefdes die laat komen, maar eeuwig duren – geen geloften nodig, geen tijd nodig om het te bewijzen.

Eén kopje herfstthee is genoeg om een ​​leven lang warmte te geven.

 

Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️