Aan de zijkant van het voertuig was het logo van de « Lam Gia Group » gegraveerd, de grootste onderneming van het land.
Iedereen was verbijsterd.
« Mijn God… die jongen is de enige kleinzoon van president Lam! » mompelden de buren.
De oude man kwam naar mijn zoon toe, pakte zijn hand en zei, met tranen in zijn ogen:
“Vanaf vandaag, zoon, hoef je niet meer te lijden. Je bent vlees en bloed van de familie Lâm.”
Ik stond daar maar te huilen, en voelde hoe de last van al die jaren langzaam verdween.
De ogen van de buren, die me eens hadden veracht, bogen nu in schaamte.
Sommigen knielden zelfs neer en smeekten om mijn vergeving.
