Anna bracht talloze offers. Ze sloeg maaltijden over om haar kinderen te voeden, liep kilometers als het geld voor benzine op was en naaide oude kleren weer draagbaar.
Op hun achttiende verjaardag richtten de vijfling de festiviteiten op haar.
‘Voor alles wat je hebt opgegeven,’ zei David met trillende stem, ‘is deze dag voor jou, mam.’
De tranen stroomden over Anna’s wangen terwijl vijf paar armen haar omarmden. Voor het eerst in jaren was ze niet langer de vrouw die Richard in de steek had gelaten. Ze was de moeder die alles had doorstaan en een gezin had opgebouwd dat niemand haar kon afnemen.
Het verleden komt weer boven water.
Maar de geruchten verdwenen nooit helemaal. « Ze heeft gelogen. » « Ze kennen hun echte vader niet eens. » Het gif van de vooroordelen in kleine dorpjes bleef decennialang rondspoken, klaar om opnieuw toe te slaan.
Dertig jaar nadat Richard was vertrokken, was dat moment aangebroken.
Tegen die tijd waren de vijfling volwassen en gezond:
