Het is grappig hoe talent in de familie zit… als je tenminste weet wie je vader is.
Gelach galmde door de kamer. Grace verstijfde, haar ogen vulden zich met tranen.
Vanuit de eerste rij voelde Anna de pijn alsof het haar eigen pijn was. Jarenlang had ze de beledigingen in stilte verdragen. Maar Grace zien struikelen brak iets diep vanbinnen bij haar.
Ze stond langzaam op. Haar voetstappen echoden terwijl ze naar het podium liep. De zaal werd stil.
Ze pakte de microfoon, haar stem trilde eerst, maar werd daarna vastberaden en vol vuur.
‘Al dertig jaar luister ik naar jullie leugens. Jullie hebben me bespot toen ik vijf baby’s in mijn buik droeg. Jullie hebben hen op school bespot. En nu, zelfs nu mijn dochter klaar is om haar gave te delen, bespotten jullie haar opnieuw. Willen jullie de waarheid? Hier is ze.’
De menigte boog zich voorover.
