Op het podium stond Anna naast haar dochter, de last van drie decennia eindelijk van haar schouders gevallen.
Voor het eerst sinds 1995 werden Anna en haar kinderen niet langer gedefinieerd door gefluister of gevoelens van verlatenheid.
Ze stonden fier overeind. Ze stonden eensgezind.
En de stilte die hen ooit veroordeelde, werd eindelijk doorbroken – ditmaal door waarheid en waardigheid.
