Het was een genezing.
Toen de winter overging in de lente, besefte ik de waarheid. Wat ik in de garage had gevonden, was niet zomaar een stukje Marks verleden. Het was een uitnodiging om mijn leven te verruimen op manieren die ik me nooit had kunnen voorstellen.
Ik wilde altijd meer tijd met Lily doorbrengen. Op een dag zag ik een advertentie voor een fotografiecursus aan de plaatselijke universiteit.
“Wil je mee?” vroeg ik Lily aan de telefoon, in de hoop dat ze ja zou zeggen.
Een lachende vrouw | Bron: Midjourney
“Natuurlijk!” riep ze uit aan de telefoon, haar opwinding voelbaar. “Ik zou graag met je meegaan, Barbara.”
Ik pakte haar op en bracht de rest van de dag door met het kijken naar de lichtjes in Lily’s ogen toen ze besefte dat deze les een stap in de richting van haar toekomst kon zijn.
“Dank je wel,” zei ze toen we onderweg naar huis bij een restaurant stopten. “En ik heb het niet over wafels. Ik bedoel echt alles! Ik hou van mijn grootouders. Maar ik miste een moeder in mijn leven. Ik weet dat we elkaar pas een paar maanden kennen, maar ik vind het echt fijn om jou in mijn leven te hebben.”
Wafels en ijs op tafel | Bron: Midjourney
Ik schoof mijn bordje friet naar haar toe. Ze had dezelfde vreemde gewoonte als Mark: frietjes in vanille-ijs van wafels of milkshakes dopen.
En door dit alles besefte ik dat ik niet boos was op Mark. Als ik vanwege mijn huidige situatie geen tijd meer met mijn kind zou doorbrengen, zou mijn hart in duizend stukken kunnen breken.
