‘Sylvia, hoe wist je het?’
‘Een vriendin van Marina vertelde het me. Ze zijn weer samen. Ze vliegen naar Griekenland. Ik twijfelde of ik je moest schrijven, maar je moest het weten.’
‘Goed dat je het deed. Ik hou hem niet tegen. Hij heeft zijn keuze gemaakt.’
‘Idioot. Ze gebruikt hem weer. Angie… het spijt me.’
‘Zeg hem niet dat ik het weet.’
‘Ik zal nooit meer met hem praten. Maar jij… red je het?’
‘Ik kom er wel bovenop. En wij blijven vriendinnen.’
‘Altijd. Je bent sterk. Vergeet dat niet.’
Ik beëindigde het gesprek. Logde weer in op de bankrekening.
Nog eens 100.000 weg!
Ik stond op… zakte toen weer terug in de stoel. Geen bank meer vandaag.
Beter – ik maak het geld over naar mama.
Ik belde.
‘Mama. Ik ga je zo 1,1 miljoen euro overmaken.’
‘Wat zeg je nou?’
‘Het is mijn geld. Sany neemt het op. Het is voorbij. We gaan scheiden.’
‘Wat is er gebeurd?’
‘Hij is met Marina naar Griekenland gevlogen.’
‘Wat een smeerlap! Papa en ik steunen je volledig.’
‘Dank je, mama.’
‘Je zult weer gelukkig worden. Je bent mooi en slim.’
‘Ik wil niemand meer. Misschien krijg ik een kind. Alleen. Sany wilde nooit kinderen.’
‘Misschien heb je gelijk… Maar luister – Vera’s neef is weer terug in de stad. Een knapperd!’
‘Mama… niet nu.’
‘Ik meen het! En hij is single!’
‘Ik ga het geld overmaken…’
