Wanneer er externe hoop ontstaat… en die vervolgens op zijn beurt weer teleurstelt.
Op een bepaald moment in haar leven verscheen er een andere man: aardig, attent, geruststellend. Ze zag in hem steun, een verademing. Maar ook deze relatie bleek teleurstellend: achter de mooie woorden schuilde een eigenbelang dat ver verwijderd was van de oprechte genegenheid waarop ze had gehoopt.
Deze teleurstelling veroorzaakte geen chaos; ze bevestigde slechts wat ze al wist: haar hart had meer behoefte aan rust dan aan beloftes.
Terugkeren, maar op een andere manier.
Vandaag is ze weer samen met haar man. Niet zoals in het begin, maar in een soort rustige stabiliteit, gekozen voor hun kind en voor een nu verantwoordelijker en vrediger dagelijks leven. Hij is echt veranderd; hij is attent, en dat merkt ze.
Maar ze zegt het volkomen duidelijk: zelfs als alles goed gaat, zijn er nog steeds dieptepunten. Periodes waarin de liefde niet zo gemakkelijk terugkeert als je zou willen. Geen woede, geen wrok… alleen een afstandelijkheid die voortkomt uit jaren die te moeilijk zijn geweest.
