— Het totaalbedrag van de gestolen spullen is vierhonderd-dertigduizend roebel. Als jullie nu niet vertrekken, bel ik de politie en doe ik aangifte van diefstal.
Tamara Pavlovna verslikte zich:
— Dat durf je niet!
— Willen jullie het controleren? — Arina haalde haar telefoon tevoorschijn.
Kostya pakte stilletjes zijn spullen en vermeed haar blik. Maria huilde, en Tamara Pavlovna siste vervloekingen en beloften iedereen te vertellen hoe harteloos Arina was. Een uur later sloot Arina de deur achter haar schoonmoeder, schoonzus en man.
Alleen achtergebleven zakte Arina langzaam op de bank. De stilte omhulde en kalmeerde haar.
— Misschien ben ik echt slecht, — sprak ze in de leegte. — Maar ik zal nooit meer toestaan dat iemand over me heen loopt.
Haar telefoon zoemde met een bericht van Kostya: «Ik begrijp niet hoe je dit kon doen. We hielden toch van elkaar.»
Arina verwijderde het bericht zonder te antwoorden. Ze besefte ineens dat er in hun relatie geen echte liefde was geweest. Er was gewoonte, gemak, maar geen respect en geen liefde.
