Op dat moment zag een meisje, dat vlakbij stond, alles gebeuren. Ze gaf deze kat vaak te eten en wilde zelfs één van de kittens opnemen. Geschokt pakte ze snel haar telefoon en filmde alles wat er gebeurde.
“Hoe durf je zo!” riep ze naar de verkoopster, maar die wuifde boos weg.
Het meisje begon niet te ruziën — ze wist dat de video veel meer zou zeggen dan woorden. Nadat ze de video op social media had gezet, voegde ze een korte tekst toe:
“Deze kat vraagt om eten, niet voor zichzelf, maar voor haar kleintjes. Vandaag kreeg ze in plaats van hulp een schop. Laat iedereen de waarheid weten.”
De post verspreidde zich razendsnel via lokale online groepen. Mensen schreven boze reacties en eisten straf voor de verkoopster.
De eigenaar van de winkel, die van het schandaal hoorde, aarzelde niet — hij ontsloeg de verkoopster diezelfde dag nog, omdat hij niet wilde dat de reputatie van zijn zaak zou lijden.
En de kat? Haar verhaal eindigde, vreemd genoeg, goed. Na die video waren er veel mensen die wilden helpen — sommigen brachten voer, anderen betaalden de dierenarts, en een familie nam haar samen met de kittens zelfs mee naar huis.
Nu had ze een plek waar ze niet langer om eten hoefde te bedelen of bang hoefde te zijn voor de wreedheid van mensen. En Tamara onthield deze les lang — dat onverschilligheid en wreedheid altijd een prijs hebben.
