Partner? Wat gebeurde hier eigenlijk? Veronika was al een tijd niet bij haar man op werk geweest, en nu waren er zulke ingrijpende veranderingen? En hoe vreselijk klonken de woorden “moet delen met zijn vrouw”.
Had het meisje geen eigenwaarde, als ze ermee instemde een toevoeging aan het huwelijk te zijn, die derde overbodige? Of was zij in deze situatie overbodig, Veronika?
Toen ze zag dat de deuren van de vergaderruimte open gingen, richtte Veronika zich op. Haar man kwam als eerste naar buiten, terwijl hij onderweg de bovenste knoop van zijn overhemd dichtdeed. Hij zag er moe en opgefokt uit. Daarna kwam een mooie, langbenige vrouw met felrode lippen. Ze richtte haar korte rok, haalde Maksim in en sloeg haar arm om hem heen, terwijl ze giechelde.
Veronika had niet verwacht getuige te zijn van zo’n scène. Spraken de meisjes over deze partner? Als dat zo was, dan was de rest van hun gesprek ook waar. Ze voelde zich helemaal naar.
— Precies waar ik het over had. Het breekt mijn hart om ze samen te zien, — klaagde de secretaresse. — Maar wat kun je doen? Ik hou van hem, en hij belooft dat ik zijn enige zal zijn.
Haar man liep voorbij zonder Veronika op te merken, en zij besloot van de situatie gebruik te maken en te vertrekken. Ze voelde zich niet goed en kon niet langer op die plek blijven, waar haar hoofd duizelde.
Ze moest frisse lucht inademen en haar emoties kalmeren. Ze liet de lunch achter die ze voor haar man had gekocht en vroeg de secretaresse hem die te overhandigen. Vervolgens liep Veronika de trap af om de lift te vermijden en niet Maksim tegen te komen. Zijn toestand bleef in haar hoofd hangen, en de woorden van die meisjes galmden als een klok, keer op keer, waardoor ze begon te geloven in hun waarheid.
Had hij werkelijk iets met die zogenaamde partner? Waarom zag hij er zo moe uit, en waarom liet hij iemand hem zo aanraken? Niemand zou zulke dingen zomaar uit de lucht gaan roepen.
De secretaresse begreep heel goed dat Veronika haar gesprek met haar vriendin had kunnen horen, maar leek zich daar niet druk om te maken, alsof ze opzettelijk wilde laten zien dat deze man allang niet meer alleen van zijn vrouw was.
Langzaam lopend door het park, zonder zich stevig op de grond te voelen en wiebelend van links naar rechts, dacht Veronika na over wat ze gehoord had, maar wilde het niet accepteren. Zij en haar man hielden van elkaar.
Hij kon niet zomaar zo veranderen en plotseling een ander vinden. Er moest een redelijke verklaring zijn. Veronika wilde eerst met haar man praten. Ze mocht niet overhaast handelen en vertrouwen op belachelijke geruchten.
Wie kon garanderen dat die meisjes de waarheid spraken, dat ze niet expres hadden samengefluisterd? Toch voelde ze zich onrustig, te zwaar van binnen.
Na een lange wandeling reed Veronika naar huis. Ze was moe en van haar goede stemming was niets over, want de absurde gedachten hadden haar hoofd overspoeld, ook al probeerde ze ze niet toe te laten. Ze was bang dat alles misschien waar zou zijn.
En wat dan? Ze hadden zo lang op deze zwangerschap gewacht. Zou ze echt alleen met de baby achterblijven? Zou ze deze last helemaal alleen moeten dragen? Zou ze het redden zonder haar geliefde man? Natuurlijk zou ze het redden, maar het zou te pijnlijk zijn…
Eenmaal thuis viel Veronika uitgeput op het bed. Ze merkte niet eens hoe ze in slaap viel en werd pas wakker door het aanraken van iets zachts tegen haar lichaam.
— Sorry. Ik wilde je niet wakker maken, maar het leek alsof je het koud had, — verontschuldigde Maksim zich terwijl hij naast haar ging zitten.
— Het is al zo laat… Waarom heb je me niet eerder wakker gemaakt? — vroeg ze, terwijl ze met haar elleboog tegen het matras steunde en iets overeind kwam.
Haar hoofd tolde. Voor een moment leek het Veronika alsof alles wat ze in het kantoor had gehoord slechts een droom was, een dwaasheid om gewoon te vergeten en uit haar geheugen te wissen.
— Ik ben net terug. Het was een zware vergadering vandaag, en daarna moest ik naar de partner thuis om documenten te laten ondertekenen. Sorry. Ik heb je een bericht gestuurd, maar je lag waarschijnlijk te slapen.
