Elk jaar “vergat” mijn familie me uit te nodigen voor Kerstmis. Dit jaar kocht ik een huis in de bergen en plaatste ik een berichtje: “Het beste cadeau dat ik mezelf ooit heb gegeven!” De volgende ochtend werd me verteld dat mijn broer er ook zou komen wonen.

Mijn familie “vergat” me altijd uit te nodigen voor Kerstmis — dit jaar kwam mijn wraak in de vorm van sneeuw.

Ik kocht dit huis voor de rust en stilte, maar de eerste foto die ik vanaf het terras plaatste, ging viraal in de familiechat. Tien minuten later appte mijn moeder: “Geweldig! Julian en Belle kunnen vrijdag intrekken.” Ze kwamen aan met koffers, een wieg en een slotenmaker. Ik dacht dat ik eindelijk van mijn eigen kerst kon genieten; in werkelijkheid verstoorde ik een plan dat onmiskenbaar mijn stempel droeg.

Mijn naam is Faith Stewart. Overdag ben ik merkstrateeg bij Redwood Meridian, een bureau waar de geur van koude koffie en stille ambitie hangt. Ik creëer verhalen voor anderen, waarbij ik complexe realiteiten neem en ze op een heldere, doelgerichte en impactvolle manier presenteer. Ik ben goed in wat ik doe – echt heel goed. Ik woon in een appartement aan het water, volledig gemaakt van glas en beton, juist omdat het totaal anders is dan mijn eigen huis.

Mijn thuis was Maple Bridge, Connecticut: een koloniaal huis met drie verdiepingen, smetteloze witte luiken en een gazon dat eruitzag alsof het was gestofzuigd. Mijn ouders, Gregory en Celeste, vonden symmetrie een deugd, maar ik leerde al snel dat symmetrie gewoon een ander woord was voor controle. Ons gezin was als een sterrenbeeld: zij waren de zwaartekracht, mijn oudere broer Julian de felle zon en ik, een verre maan, nauwelijks zichtbaar, zelfs op de helderste nachten.

vervolg op de volgende pagina