Tien jaar lang heb ik mijn zoon zonder zijn vader opgevoed. De hele stad lachte me uit, tot er op een dag luxe auto’s voor mijn huis stopten en de echte vader van de jongen iedereen tot tranen toe roerde.
Het was een hete middag in het dorp.
Ik—Hanh—was gehurkt bezig droge takken te verzamelen om het vuur aan te steken.
Bij de deur keek mijn tienjarige zoon me aan met zijn onschuldige ogen.
‘Mam, waarom heb ik geen vader zoals mijn klasgenoten?’
Ik kon geen antwoord geven. Tien jaar zijn voorbijgegaan en ik heb nog steeds geen antwoord op die vraag gevonden.
