Het was bitterkoud die avond, zo koud dat het tot in je diepste gedachten doordrong. Op kerstavond, terwijl iedereen zich haastte naar huis, stond een onverwachte ontmoeting op het punt het leven van een hele familie op zijn kop te zetten. Niemand had kunnen vermoeden dat een simpel, bijna instinctief gebaar van welkom het beginpunt zou worden van een ingrijpende verandering, zowel persoonlijk als collectief.
Een onwaarschijnlijke ontmoeting midden in de winter.
Op een rustige landweg liep een oudere man langzaam, met een oude koffer in zijn hand. Zijn vermoeide uitstraling contrasteerde sterk met de levendige sfeer van de festiviteiten. Een automobilist, ontroerd door het tafereel, stopte en bood hem hulp aan. De man stelde zich kalm voor: Lucas. Hij legde uit dat hij nog een aantal kilometers te gaan had.
Zonder er lang over na te denken, besloot ze hem mee naar huis te nemen, waar haar kinderen en ouders hem opwachtten voor kerstavond. Iemand alleen in de kou achterlaten op kerstavond leek ondenkbaar. Wat ze niet wist, was dat deze beslissing nog lang na die avond een blijvende indruk zou achterlaten op alle gasten.
