Het landschap van de gemeenschap is onherroepelijk veranderd door een plotselinge, catastrofale gebeurtenis, die een spoor van enorme verwoesting heeft achtergelaten en talloze gezinnen in direct gevaar heeft gebracht. Buurten die ooit levendig en veilig waren, lijken nu op een gebroken mozaïek van versplinterd hout, verwrongen metaal en verbrijzeld glas. Huizen die generaties lang een toevluchtsoord boden, zijn in een oogwenk onbewoonbaar geworden, waardoor bewoners gedwongen werden de onbekende wereld in te vluchten met slechts de schamele bezittingen die ze onderweg konden meenemen. De infrastructuur die het moderne leven in stand houdt, is ingestort; wegen liggen vol puin, elektriciteitskabels liggen als slangen in de modder verstrengeld en de stilte van de verbroken communicatielijnen heeft het gebruikelijke geroezemoes van de stad vervangen.

Voor degenen die zich in het epicentrum van de chaos bevinden, is de strijd om te overleven een wanhopige realiteit geworden. Zonder toegang tot schoon water, elektriciteit of betrouwbaar vervoer, drijven gezinnen in een zee van onzekerheid. De meest elementaire levensbehoeften zijn luxe geworden en de vraag waar de volgende maaltijd vandaan komt of waar ze vannacht zullen slapen, hangt als een zware last boven de ontheemden. Hulpverleners werken met grote urgentie, maar zelfs hun heroïsche inspanningen worden op de proef gesteld door de enorme omvang van de verwoesting. Reddingsteams moeten zich een weg banen door instabiele, door hun eigen gewicht kreunende constructies en door gevaarlijke omstandigheden om degenen te bereiken die nog vastzitten in het puin.