Het was een koude, regenachtige middag in het centrum van Portland. Mensen haastten zich voorbij met paraplu’s en keken nauwelijks naar de man die onder de brug zat, gewikkeld in een gescheurde deken.

Zijn naam was Adam Hayes. Ooit was hij een bekwame ingenieur, maar nu is hij dakloos nadat een ongeluk hem alles kostte. Hoge doktersrekeningen hadden hem alles ontnomen.

Aan de overkant van de straat kwam een gestroomlijnde zwarte auto met piepende remmen tot stilstand. Uit de auto stapte Victoria Lane – de miljardair en CEO van een wereldwijd tech-imperium. Haar gezicht was bleek, haar ogen rood van het huilen.

Adam keek toe hoe ze de straat overstak en naar hem toe liep, terwijl de regen haar designerjas doorweekte. Ze stopte vlak voor hem.

“Mevrouw, gaat het wel?” vroeg Adam aarzelend.

Victoria haalde trillend adem. « Ik heb je hulp nodig, » zei ze met trillende stem. « Alsjeblieft… trouw met me. »

Adam knipperde met zijn ogen. « Wat? »

Ze maakte geen grapje. Haar lippen trilden toen ze verder ging: « Ik betaal je. Je krijgt eten, een plek om te verblijven – alles wat je maar wilt. Maar ik wil dat je met me trouwt… vanavond nog. »

Hij staarde haar verbijsterd aan. « Waarom ik? »

Victoria keek nerveus om zich heen voordat ze fluisterde: « In het testament van mijn vader staat dat ik vóór middernacht op mijn 35e verjaardag moet trouwen om de controle over het bedrijf te behouden. Als ik dat niet doe, neemt de raad van bestuur alles af. Ik kan niemand anders vertrouwen – ze geven alleen om mijn geld. »

Adam aarzelde, de regen druppelde uit zijn haar. Hij had niets meer te verliezen, en zij zag eruit als een vrouw die alles te verliezen had.

« Als ik akkoord ga, » vroeg hij zachtjes, « wat gebeurt er dan? »

Victoria keek hem aan. « Je krijgt alles wat je vraagt. »

Een tijdje sprak geen van beiden. Toen knikte Adam. « Oké. Ik doe het. »

Een uur later stonden ze in een gerechtsgebouw. Victoria in een doorweekte jurk, Adam in geleende kleren van haar chauffeur. Geen muziek, geen gasten – alleen twee vreemden die papieren tekenden om een toekomst te redden die ze allebei niet helemaal begrepen.