Alweer een lange pauze.
Toen antwoordde ze met zachte stem: “Ja, meneer.”
Ik beëindigde het gesprek en bleef kalm.
En ik wist – zonder enige twijfel – dat iemand zich nog voor het einde van de dag zou verontschuldigen.
De gevolgen begonnen minder dan een uur later.
Mijn moeder belde als eerste, haar stem was lief maar klonk scherp. “Lieve schat! Er is een misverstand…”
“Nee,” antwoordde ik kalm.
Ze slaakte een overdreven zucht. “Waarom zoiets wreeds doen? Het is de bruiloft van je broer!”
“Dat was inderdaad het geval,” corrigeerde ik.
Zijn toon werd meteen harder. “Je maakt zijn leven kapot.”
‘Nee,’ antwoordde ik kalm. ‘Ik annuleer een evenement waarvoor ik betaald heb, nadat ik er niet voor ben uitgenodigd. Het is geen wreedheid, het is een consequentie.’
Toen belde Logan.
Hij negeerde alle elementaire beleefdheden volledig.
“Wat heb je nu weer gedaan?” blafte hij. “De locatie zegt dat alles is afgelast. De gasten boeken hun vluchten al!”
Ik leunde achterover in mijn stoel. “Vreemd,” zei ik. “Ik dacht dat ik niet uitgenodigd was.”
Stilte, dan een plotselinge ademhaling.
“Je bent kleinzielig,” antwoordde hij scherp.
vervolg op de volgende pagina
