De poort naar de binnenplaats was dichtgevroren, dus ging ze via de hoofdingang naar binnen. Daar zag ze een slee staan, en daarop een pakketje. Toen ze dichterbij kwam, realiseerde ze zich dat het een baby was, gewikkeld in een kinderdeken. Ze raakte in paniek: ademde het kindje nog? Zonder tijd te verliezen liet ze de slee buiten achter, pakte het kind en rende het gebouw binnen.
Het bleek een gezonde en sterke baby te zijn — een schattig meisje van slechts een paar dagen oud. Er was geen briefje, geen document meegegeven. Er waren ook geen aanwijzingen dat iemand terug zou komen om haar op te halen.
Het personeel van het weeshuis belde meteen de ambulance. Terwijl de artsen het meisje kwamen ophalen, vroeg Matrena de directeur het kind een naam te geven.
De verpleegkundige noteerde de naam als Elizaveta Snezjina. Zes jaar later bracht het lot Liza opnieuw samen met die vrouw — het meisje kwam terug in hetzelfde weeshuis waar ze ooit werd gevonden.
Liza’s leven was niet makkelijk geweest. Ze was wees en woonde tot haar zesde bij pleegouders. Maar na de dood van haar vader hertrouwde haar nieuwe moeder, en haar stiefvader wilde niets met vreemde kinderen te maken hebben. Zo belandde Liza weer in het internaat.
Voor het meisje was dat een zware klap. Ze zag zichzelf als het volle dochtertje van de familie Jolkin en herinnerde zich nauwelijks hoe ze in het weeshuis terecht was gekomen. Niemand durfde haar te herinneren aan het feit dat ze als pasgeborene werd achtergelaten. Oma Matrena wachtte totdat Liza wat ouder werd.
Op haar zevende werd het meisje opnieuw overgeplaatst naar een pleeggezin. Maar vier jaar later werden alle kinderen uit dat huis gehaald en werden de opvoeders gearresteerd. Liza keerde weer terug naar het weeshuis.
Na deze gebeurtenissen stopte ze met praten, maar begon ze te tekenen. Het was verbazingwekkend, want ze tekende alsof ze haar hele leven op een kunstschool had gezeten. Vooral gezichten gingen haar goed af — ze kon elke emotie overbrengen.
Pas toen Elizaveta achttien werd, durfde Matrena Ivanovna haar de waarheid over haar afkomst te vertellen. Liza luisterde aandachtig, maar antwoordde bitter:
