‘Emily,’ mompelde ik zwakjes, in een poging haar gerust te stellen, ‘waar heb je het over?’
Ze schudde heftig haar hoofd. « Er is geen tijd. Alsjeblieft, mam. Ze komen eraan. »
‘Zij?’ herhaalde ik.
Haar blik schoot naar de deur. Ze kneep in mijn hand, haar vingers ijskoud.
‘Ik hoorde oma aan de telefoon. Ze zei dat alles vandaag ‘opgelost’ zou zijn. Ze zei dat je geen probleem meer zou vormen.’
Mijn hart bonkte hevig in mijn borst.
Marks moeder, Linda Reynolds, had nooit haar afkeer van mij verborgen gehouden. Ze gaf mij de schuld dat Mark zijn lucratieve baan bij een groot bedrijf had opgegeven om een eigen bedrijf te beginnen. Ze vond het vervelend dat ik al een kind had uit een eerder huwelijk. En ze had haar mening over deze baby pijnlijk duidelijk gemaakt: ze wilde geen tweede kleinkind dat Mark voorgoed aan mij zou binden.
Toch… dit was een ziekenhuis. Camera’s. Personeel. Regels.
