Hij gaf toe dat zijn moeder hem voortdurend onder druk had gezet – dat hij had geprobeerd de vrede te bewaren in plaats van mij te beschermen.

‘Ik had nooit gedacht dat ze zo ver zou gaan,’ zei hij zachtjes op een avond terwijl onze pasgeborene tussen ons in sliep.

‘Maar dat deed ze wel,’ antwoordde ik. ‘En ik heb het overleefd omdat mijn kind moediger was dan elke volwassene in die kamer.’

Emily heeft mijn leven gered – niet met kracht, maar met inzicht. Ze luisterde. Ze merkte dingen op. Ze stelde vragen. Ze ging er niet van uit dat volwassenen altijd gelijk hadden.